ΚΥΨΕΛΗ...ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΗ...!!!
ΑΡΘΡΟ : Ν. ΣΑΝΣΗΣ
Τόσα χρόνια ζωής και αναμνήσεων. Γειτονιά μου λατρεμένη. Κάθε δρόμος μια αναφορά σε νιότη, παιχνίδι και έρωτα. Με την τότε κοινωνία αντιπροσωπευτική εικόνα, μιας περιώνυμης μεσοαστικής τάξης. Ονομαστά σημεία αναφοράς, η Φωκίωνος Νέγρη, τα παλιά καλοκαιρινά σινεμά και θέατρα, οι δυο γνωστές της κεντρικές εκκλησίες της ο Αη Γιώργης και η Αγία Ζώνη, ανάμεσα σε πανέμορφα διώροφα σπίτια του μεσοπολέμου, που δυστυχώς ελάχιστα σώζονται πια.
Η Φωκ. Νέγρη όαση πράσινου με τρεχούμενα νερά, που ανέμελα παιδιά παίζαμε, από την «άμμο» έως τα παπάκια, στη Δημοτική Αγορά. Με τα παλιά θέατρα – σινεμά Ντορέ και Μεντια Λουζ. Το 26ο και το 30ο Δημοτικό Σχολείο πρωτοβάθμια σκαλιά της μάθησης μας. Το 6ο Γυμνάσιο θηλέων, Σύρου και Επτανήσου με τις πιο όμορφες μαθήτριες της Αθήνας. Γιατί και η θεά Αφροδίτη εκεί φοίτησε. Select, ξακουστό ζαχαροπλαστείο με θανατηφόρα πάστα σεράνο. Θράκα και Αγγελόπουλου, θρυλικές ταβέρνες που τις καλοκαιρινές βραδιές, ιερά θεατρικά τέρατα, με ονόματα, όπως Ρίζος, Αυλωνίτης, Χατζηχρήστος, Σακελάριος, Τσιφόρος, κράταγαν με τα καλαμπούρια τους, μια πλατεία ζωντανή, σαν σε παράσταση θεάτρου. Στο Οriental για καϊμάκι πολίτικο. Στου Δρίτσα και στο Carino για ντονέρ και σουβλάκι. Στο Σπιτικό και στου Ακτύπη για τυρόπιτα, με κοριτσίστικες μαθητικές καρδιές να κτυπούν ασταμάτητα, κάνοντας συλλαλητήριο, για να πάρουν το έδεσμα, από τους όμορφους νεοσσούς του ιδιοκτήτη. Ακόμα και με το κλαμπ Quinda του Μουτσάτσου, από όπου πέρασαν τα ωραιότερα ζευγάρια, σημείο βια βένετο της τότε διψασμένης για νυχτερινή ζωή Αθήνας.
Τα χρόνια πέρασαν, πολλά πράγματα άλλαξαν. Όμως με την Φωκίωνος, παρούσα με τον πεζόδρομο της μεγάλο έργο από τους Πλυτά κατ αρχήν και βασικότερα από Τρίτση. Η Κυψέλη, δεν κράτησε τους νεόπλουτους κατοίκους της, που απέδρασαν στα βόρεια προάστια. Λίγοι νοσταλγοί, δειλά επιστρέφουν. Αρκετοί οι αλλοδαποί κάτοικοι, με σημεία σύγχρονης βίας σε ένα ιερό, για πολλούς, ακόμα χώρο.
Γιατί ιερή είναι για μας η Κυψέλη, που βιώσαμε, λατρεύουμε, και θέλουμε να την βλέπουμε ακόμα ομορφότερη.
ΑΡΘΡΟ : Ν. ΣΑΝΣΗΣ
Τόσα χρόνια ζωής και αναμνήσεων. Γειτονιά μου λατρεμένη. Κάθε δρόμος μια αναφορά σε νιότη, παιχνίδι και έρωτα. Με την τότε κοινωνία αντιπροσωπευτική εικόνα, μιας περιώνυμης μεσοαστικής τάξης. Ονομαστά σημεία αναφοράς, η Φωκίωνος Νέγρη, τα παλιά καλοκαιρινά σινεμά και θέατρα, οι δυο γνωστές της κεντρικές εκκλησίες της ο Αη Γιώργης και η Αγία Ζώνη, ανάμεσα σε πανέμορφα διώροφα σπίτια του μεσοπολέμου, που δυστυχώς ελάχιστα σώζονται πια.
Η Φωκ. Νέγρη όαση πράσινου με τρεχούμενα νερά, που ανέμελα παιδιά παίζαμε, από την «άμμο» έως τα παπάκια, στη Δημοτική Αγορά. Με τα παλιά θέατρα – σινεμά Ντορέ και Μεντια Λουζ. Το 26ο και το 30ο Δημοτικό Σχολείο πρωτοβάθμια σκαλιά της μάθησης μας. Το 6ο Γυμνάσιο θηλέων, Σύρου και Επτανήσου με τις πιο όμορφες μαθήτριες της Αθήνας. Γιατί και η θεά Αφροδίτη εκεί φοίτησε. Select, ξακουστό ζαχαροπλαστείο με θανατηφόρα πάστα σεράνο. Θράκα και Αγγελόπουλου, θρυλικές ταβέρνες που τις καλοκαιρινές βραδιές, ιερά θεατρικά τέρατα, με ονόματα, όπως Ρίζος, Αυλωνίτης, Χατζηχρήστος, Σακελάριος, Τσιφόρος, κράταγαν με τα καλαμπούρια τους, μια πλατεία ζωντανή, σαν σε παράσταση θεάτρου. Στο Οriental για καϊμάκι πολίτικο. Στου Δρίτσα και στο Carino για ντονέρ και σουβλάκι. Στο Σπιτικό και στου Ακτύπη για τυρόπιτα, με κοριτσίστικες μαθητικές καρδιές να κτυπούν ασταμάτητα, κάνοντας συλλαλητήριο, για να πάρουν το έδεσμα, από τους όμορφους νεοσσούς του ιδιοκτήτη. Ακόμα και με το κλαμπ Quinda του Μουτσάτσου, από όπου πέρασαν τα ωραιότερα ζευγάρια, σημείο βια βένετο της τότε διψασμένης για νυχτερινή ζωή Αθήνας.
Τα χρόνια πέρασαν, πολλά πράγματα άλλαξαν. Όμως με την Φωκίωνος, παρούσα με τον πεζόδρομο της μεγάλο έργο από τους Πλυτά κατ αρχήν και βασικότερα από Τρίτση. Η Κυψέλη, δεν κράτησε τους νεόπλουτους κατοίκους της, που απέδρασαν στα βόρεια προάστια. Λίγοι νοσταλγοί, δειλά επιστρέφουν. Αρκετοί οι αλλοδαποί κάτοικοι, με σημεία σύγχρονης βίας σε ένα ιερό, για πολλούς, ακόμα χώρο.
Γιατί ιερή είναι για μας η Κυψέλη, που βιώσαμε, λατρεύουμε, και θέλουμε να την βλέπουμε ακόμα ομορφότερη.
Μπράβο Νίκο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ.
Ωραίο, ακούω Carino και Ακτυπη από κάποιον μετά από πολλά πολλά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή